Historia Hoczwi

Najstarsze ślady pobytu człowieka odkryte w naszej miejscowości pochodzą z czasów neolitu ( -4200 – 1700 r p.n.e. ). Są to: siekierka kamienna , szczątki narzędzi krzemiennych.

Okres rzymski ( ! – 400 r. n.e. ) O osadzie z tego okresu świadczą fragmenty ceramiki spod Lechowej Góry , oraz znalezisko monet z czasów cesarzy Hadriana i Gordianusa

Po epoce wczesnośredniowiecznej pozostały ślady osad po obu brzegach Hoczewki. Istniały one w okresie funkcjonowania grodu obronnego na górze zwanej Grodzisko (IX – XI wiek ) Odkryto szczątki wałów obronnych i ceramikę z tego okresu. Na wzgórzu Wisielnik było też małe grodzisko pełniące rolę strażnicy.

Pierwszy zachowany dokument wymieniający wieś Hoczew pochodzi z roku 1400 , co oznacza , że wieś istniała już wcześniej. Właścicielem jej był wtedy Rusin Jaczko. W tym łacińskim dokumencie nazwa wsi brzmi: „Oczva , Oczew”. Nazwa Hoczew ustala się za czasów Balów. W 1427 roku właścicielem wsi jest Matiasz ze Zboisk , rycerz rodem z Węgier , którego potomkowie noszą później nazwisko Bal.

Po Balach właścicielami Hoczwi są :

1. w 1709 roku – Bełżeccy
2. w 1712 roku – Lubomirscy
3. w 1720 roku – Urbańscy

Kolejnymi panami Hoczwi są Fredrowie. Staraniem i kosztem Józefa Fredry oraz okolicznej szlachty wybudowano w 1745 roku kościół , który istnieje do dziś. Tu urodził się Jacek Fredro, ojciec Aleksandra , komediopisarza. Następnie Hoczew przechodzi kolejno w ręce Łempickich, Ryskich , Platerów i Krasickich.